ကြာပင်ပိုးထည်သည် ကမ္ဘောဒီးယား၊ မြန်မာနှင့် မကြာသေးမီက ဗီယက်နမ်တစ်နိုင်ငံလုံးမှ ပမာဏအနည်းငယ်သာ ထုတ်လုပ်သည့် ရှားပါးသော အထည်တစ်မျိုး ဖြစ်ပါတယ်။
ဒီသဘာဝဖိုင်ဘာကို ကမ္ဘာအနှံ့မှာ ရှိတဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့လက်မှုပညာရှင်အနည်းငယ်ကသာ ထုတ်ယူတာဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီပိုးထည်ကို လုပ်ဖို့ မလွယ်ကူပါဘူး။ ပဝါတစ်ခု ရဖို့အတွက် ကြာပင်မှ ချည် ထုတ်ယူတာက နှစ်လကြာနိုင်ပြီး နောက်ဆုံးထုတ်ကုန်မှာ ပုံမှန်ပိုချည်းများထက် ၁၀ ဆ ပိုမိုများပြားနိုင်တယ်။ ဒီတော့ ဒါကို ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ့ ထုတ်လုပ်တာလဲ ။
ပန်းသီသွန်း၏မိသားစုသည် မျိုးဆက်သစ်များအတွက် ပိုးထည်များကို ထုတ်လုပ်နေကြပြီး ဇိမ်ခံအဝတ်အထည်များ ဖန်တီးရန် ပိုးထည်များမှ ချည်များဖြင့် ပြုလုပ်နေခြင်းဖြစ်တယ်။ သို့သော် ကြာပင်ပိုးထည်နှင့် မတူပါ။ ၎င်းပိုးချည်သည် ခူကောင်မှ ချည်ထုတ်လုပ်ပေးထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့ကို ကျယ်ပြန့်သော ဗန်းများပေါ်တွင် ထားရှိကာ တစ်နေ့လျှင် ၂၄နာရီ နီးပါး ပိုးစာရွက် ကျွေးရန် လိုအပ်ပါတယ်။
ခူကောင်များသည် ပိုးအိမ်များကို သူတို့၏ပိုးအိမ်များ ဖန်တီးရန် ချည်မျှင်ထုတ်ပြီး တည်ဆောက်ကြပါတယ်။ ပိုးတစ်ကီလိုကို ဖြစ်စေရန် ရာနှင့်ချီသော ခူကောင်များကို သုံးစွဲရပါတယ်။ အင်းဆက်များသည် ဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ရန် လိုအပ်သော်လည်း ခက်ခဲသောအလုပ်များကို သူတို့ကိုယ်တိုင်လုပ်တာ ဖြစ်တယ်။တောက်ပသောအဝါရောင်ပိုးနှင့် တောက်ပသော ကြာပန်းတို့အကြား အဓိက ကွာခြားချက်မှာ ကြာပန်းကြာမျှရှိသော ပိုးချည်များကို လက်ဖြင့် တစ်မျှင်ချင်း အမျှင်တိုင်းကို ထုတ်ယူရမည် ဖြစ်ပါတယ်။ ကြာပန်းပိုးချည်တစ်ခုစီကို ကြာပင်၏ပင်စည်မှ ရယူပါတယ်။
ကြာပန်းသည် ဗီယက်နမ်အမျိုးသားပန်းဖြစ်ပြီး နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းတွင် စိုက်ပျိုးသောအပင်တစ်ပင်ဖြစ်ပါတယ်။ ဤအထည်ကို မြန်မာနိုင်ငံတွင်နှစ်ပေါင်းများစွာပြုလုပ်ခဲ့ကြသော်လည်း ပန်းသီသွန်းသည် ၂၀၁၇ ခုနှစ်တွင် ဤဖိုင်ဘာနှင့် စတင်စမ်းသပ်ခဲ့တယ်။ ပင်စည်ကိုရွေးချယ်ပြီး လက်ဖြင့် ချည်ကောက်ယူသည်အခါ ကြာရိုးပင်စည် အတွင်းရှိပိုးချည်မျှင်ကို ထုတ်ယူပါတယ်။ ပင်စည်တစ်ခုတွင် ပါးလွှာစေးကပ်သော အမျှင်အနည်းငယ်သာ ပါဝင်ပြီး ယင်းတို့ကို အတူတကွ အခြောက်လှန်း ပေးရပါတယ်။
၂၄ နာရီအတွင်း စိုစွတ်နေစဉ် ထိုချည်များကို ပြုပြင်ပေးရန် လိုအပ်ပါတယ်။ မဟုတ်ရင် မာပြီး ကျိုးပြတ်ကုန်မှာဖြစ်တယ်။ ထို့ကြောင့်နေ့တိုင်ချည်ရယူခြင်းကိုလည်း ပြုလုပ်ရပါတယ်။ ကြာပင်များကို ဧပြီနှင့်အောက်တိုဘာလအတွင်း ရိတ်သိမ်းနိုင်တယ်။ ဤအမျှင်များထုတ်ယူခြင်း၏ကြိုးစားအားထုတ်မှု ပြီးဆုံးသွားသောအခါ ၎င်းတို့သည် မယုံနိုင်လောက်အောင် နူးညံ့သိမ်မွေ့တယ်ဆိုတာ တွေ့မြင်ရပါလိမ့်မယ်။ အခြောက်လှန်းပြီးတာနဲ့ ဒီချည်တွေကို ဂရုတစိုက်ချပြီး နူးညံ့စွာ လက်ဖြင့်ချည်ငင်တယ်။ ထို့နောက် ၎င်းတို့ကို ရက်ကန်းစင်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ပါတယ်။
၎င်းအမျှင်များသည် ပျက်စီးလွယ်သော်လည်း ယက်လုပ်ပြီးသွားတာနဲ့ ရိုးရာပိုးကဲ့သို့ကြာရှည်ခံနိုင်ပါတယ်။ ပန်းသီသွန်းတွင် အလုပ်သမားများ အယောက် ၂၀ ပါဝင်ပြီး နေ့စဉ် ဤအမျှင်များကို ထုတ်လုပ်တယ်။ ၎င်းတို့သည် လစဉ် ပဝါ ၁၀ မှ ၂၀ အထိထုတ်လုပ်နိုင်ပါတယ်။ ၂၅ စင်တီမီတာရှိတဲ့ ပဝါကို ဒေါ်လာ ၂၀၀ ကျော်နဲ့ရောင်းနိုင်ရင် သူတို့အတွက် ကြိုးစားအားထုတ်ရကျိုးနပ်မှာ ဖြစ်တယ်။ နောက်ဆုံးထုတ်ကုန်မှာ အခြားမည်သည့်ဖိုင်ဘာနှင့် မတူဘဲ ၎င်းသည် ပိုးများကဲ့သို့ ပျော့ပျောင်းပြီး ပိတ်ချောကဲ့သို့ ချောမွေ့နိုင်ပါတယ်။
ထိုကဲ့သို့သော ဇိမ်ခံအဝတ်အထည်များကြောင့် ခရီးသွားဧည့်သည်များမှာ ရှားရှားပါးပါးအမှတ်တရပစ္စည်းများအဖြစ် ရှာဖွေလာကြတာ တွေ့ရပါတယ်။ မကြာသေးမီကလည်း ၎င်းပိုးချည်ကို နိုင်ငံတကာဖက်ရှင်အမှတ်တံဆိပ်များက ဇိမ်ခံဖိုင်ဘာအသစ်အဖြစ် ရှာဖွေလာပါတယ်။ သို့သော် ကြာပင်မှ ပိုးချည်များကို ပြုလုပ်ရန် လေ့ကျင့်သင်ကြားသူအနည်းငယ်သာ ရှိသေးသဖြင့် ၎င်း၏အတိုင်းအတာမှာ အကန့်အသတ်ရှိနေပြီး ပန်းသီသွန်း ကတော့ ဒီစွမ်းရည်ကို တစ်နေ့မှာ ပိုကြီးတဲ့စက်မှုလုပ်ငန်းဖြစ်လာဖို့ မျှော်လင့်နေပါတယ်။
By THO (Myanmar Textile & Garment Guide)
Ref: businessinsider.com
