၂၀၁၇-၁၈ ဘ႑ာေရးႏွစ္တြင္ ျပည္ပသို႔ ခ်ဳပ္ထည္တင္ပုိ႔မႈမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ သံုးဘီလီယံဝန္းက်င္ခန္႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္ငန္းက တ႐ုတ္ႏွင့္အၿပိဳင္ အဆိုင္ ျဖစ္လာမည့္အေနအထား ျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္လည္း လုပ္ငန္း ခြင္မွာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ အႏုိင္က်င့္မႈမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားက အ မ်ဳိးသမီးမ်ား၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း၏ တိုးတက္ မႈကို ေႏွးေကြးေနေစသည္ဟု သုေတသနျပဳခ်က္မ်ားကဆုိသည္။
အထည္ေစ်းကြက္တြင္ အ ေျမာက္အျမား ထုတ္လုပ္ေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ျမန္မာက စတင္လွမ္း လာခ်ိန္မွာ ကေမၻာဒီးယား၊ အင္ဒုိနီးရွားႏွင့္ ဖိလစ္ပိုင္တို႔ကဲ့သို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို အမီလိုက္ရန္ ႀကိဳး ပမ္းလာခဲ့သည္။ အထည္ႏွင့္ ဖိနပ္ထုတ္လုပ္ေသာက႑၌ ျမန္မာက ပံုမွန္တိုးတက္လာေန၏။ ရန္ကုန္ စက္မႈဇုန္မ်ားေနရာအႏွံ႔မွာ အ ထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုသစ္ေတြက မိႈလို ေပါက္လာၿပီး တစ္ႏွစ္ကို ျမန္မာက အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းသံုးေထာင္ဖိုးအထိ တင္ပို႔ႏိုင္သည္။
အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက ေတာင္းဆိုေသာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဖက္ရွင္မ်ားကို ခ်ဳပ္ေပးေနရေသာ အျခားႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ျမန္မာ ၏ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမွာလည္း အလုပ္သမား အခြင့္အေရးမ်ားကို မေပးဘဲ ထားသည့္အတြက္ ျပႆနာတက္ၿပီး အက်ပ္႐ိုက္ေန သည္။ ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္လုပ္ ငန္းတြင္ လုပ္သား ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ခန္႔ရွိေနေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ အႏုိင္က်င့္ေစာ္ ကားမႈမ်ားႏွင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ မ်ားကို ႀကိတ္မွိတ္သည္းခံလုပ္ ကိုင္ေနၾကရ၏။
အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုမ်ားက ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လုပ္ကိုင္ရေသာ လုပ္ငန္းခြင္ အ ေျခအေနမ်ားသည္ အလုပ္သမား အမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုေရာ အထည္ ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းပါ သိသိသာသာ ေငြ ေၾကးဆုိင္ရာ ထိခိုက္မႈမ်ား ရွိလာ ႏုိင္သည္ဟု သုေတသနျပဳခ်က္မ်ားကဆို၏။
ျမန္မာ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ သားမ်ား၏ စီးပြားေရးအေျခအေန ကို တိုးတက္လာေစရန္ အလုပ္ ခြင္မွာ ေဘးကင္းလံုၿခံဳမႈရွိေရးႏွင့္ က်ား၊ မ အခြင့္အေရး တန္းတူညီ မွ်ရရွိေအာင္ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ ေပးဖုိ႔ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုပိုင္ရွင္ မ်ားႏွင့္ အစိုးရကို ပညာရွင္မ်ား ႏွင့္ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး လႈံ႔ ေဆာ္သူမ်ားက ေတာင္းဆိုေနၾက သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံက လုပ္ငန္းခြင္ ေတြမွာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ေႏွာင့္ယွက္မႈ မ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ အဆံုးသတ္ ေအာင္ အေကာင္းဆံုးလုပ္မလဲဆုိသည့္ သုေတသနတစ္ခုကို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အလုပ္သမား အဖြဲ႕ (အိုင္အယ္လ္အို)က နည္း ပညာဆိုင္ရာအႀကံေပး အႀကီး အကဲ ကက္သရင္းက ဦးေဆာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
(၁၀၇)ႀကိမ္ေျမာက္ အိုင္ အယ္လ္အို ညီလာခံမွာ ထုတ္ေဝ မည့္ အဆုိပါသုေတသနအတြက္ စစ္တမ္းျပဳစုသူမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ ငံရွိ ႏိုင္ငံျခားသားပိုင္ စက္႐ံု ၁၆ ႐ံုက အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ေျပာဆို ေမးျမန္းခဲ့သည္။
အလိုမတူဘဲ ကိုယ္ခႏၶာကို ထိကိုင္ျခင္းကိစၥကေန စက္႐ံုျပင္ ပထိ လိုက္ပါေႏွာင့္ယွက္ ေစာ္ ကားျခင္း၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ အိမ္ ေထာင္ေရးအေျခအေနကို ေမး ျခင္း အစရွိသည့္ ႏႈတ္ျဖင့္ အမ်ဳိး သမီးမ်ားကို ေႏွာင့္ယွက္ေစာ္ကား သည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးစံုကို သူတို႔ ၾကားခဲ့ရပါသည္။
အမ်ိဳးသမီးမ်ားအခြင့္အေရးအဖြဲ႕ BusinessKind က ျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္ အနည္းဆံုးလစာ အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးေနေသာ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္သားမ်ား။ လစာတိုးျမႇင့္ၿပီးလွ်င္ပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အနိမ့္ဆံုးလစာသည္ အာရွတြင္ အနည္းဆံုးႏုိင္ငံမ်ား၌ ပါဝင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ (ဓာတ္ပံု - Libby Hogan)
အဆိုပါ ေလ့လာမႈသည္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းက အမ်ဳိး သမီးအမ်ားစုအတြက္ ေႏွာင့္ ယွက္ ေစာ္ကားခံရသည္မ်ားကို သူတို႔ဘဝမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေျပာၾကားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ကက္သရင္းက ဆိုသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မ်ားအၾကား စေနာက္ျခင္းလား၊ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေႏွာင့္ယွက္ေစာ္ ကားမႈလားဆုိတာကို မသဲကြဲဘဲ ႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
‘‘အဲဒီလို ျပႆနာေတြျဖစ္ လာရင္ စက္႐ံုေတြမွာ လုပ္ငန္းပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာ္ကားမႈေတြနဲ႔ အႏုိင္ က်င့္မႈေတြကို တံု႔ျပန္ေျဖရွင္းဖို႔ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း ေတြမရွိဘူး’’ဟု ကက္သရင္းက ေျပာသည္။
ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း မွာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာ္ကားမႈ မ်ားႏွင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားက လုပ္ငန္းကို ေငြေၾကးထိခိုက္မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိေနလဲ ဆိုသည္ကို ယခုအခ်ိန္အထိ မည္သူကမွ် သု ေတသန အေသအခ်ာ မလုပ္ၾက ေသးပါ။ သို႔ေသာ္ အိမ္နီးခ်င္း ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမွ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္ငန္းတြင္းက လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာ္ကားမႈမ်ားေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၈၉ သန္း အထိ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း ထုတ္ လုပ္မႈကို ထိခိုက္နစ္နာမႈမ်ား ရွိေနၿပီဟု သုေတသနျပဳခ်က္မ်ားအရ သိရသည္။
ကမၻာ့ဘဏ္အုပ္စု၏ အဖြဲ႕ ဝင္ျဖစ္သည့္ ႏုိင္ငံတကာ ဘ႑ာ ေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းကလည္း ျမန္ မာမွာ လုပ္ငန္းခြင္ အႏုိင္က်င့္ေစာ္ကားမႈမ်ားႏွင့္ ထိုေစာ္ကားမႈမ်ား ေၾကာင့္ လုပ္သားမ်ား လုပ္ငန္းခြင္ကို စြန္႔ခြာၿပီး ထုတ္လုပ္မႈက်ဆင္းရာကေန ေငြေၾကးဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိေနၿပီလဲဆိုသည္ကို ပထမဆံုး ေလ့လာရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္ဟု ထုိအဖြဲ႕မွ အယ္လင္ေမနီးစ္က ေျပာၾကား သည္။
‘‘ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ျမန္မာရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ေတြက လိင္ ပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာ္ကားမႈေတြ၊ အ ႏိုင္က်င့္မႈေတြေၾကာင့္ ကုမၸဏီ ေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးကို ေငြေၾကးဆိုင္ရာ ဘယ္ေလာက္ထိ ခိုက္မႈ ရွိသလဲဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီး အခ်က္အလက္နည္းနည္းပဲ ရွိပါေသးတယ္’’
မိန္းမေတြ စက္ပဲခ်ဳပ္
အႏွစ္ငါးဆယ္ၾကာ စစ္တပ္ ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနခဲ့ၿပီးေနာက္ ယခုအခါ ျမန္မာက အေရွ႕ေတာင္အာရွ၌ အလ်င္ျမန္ ဆံုး စီးပြားေရးတိုးတက္လာသည့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္လာ၏။
သို႔ေသာ္လည္း အေရွ႕ ေတာင္အာရွမွာ အမီလိုက္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာ၏ ဥပေဒမ်ားကို ခက္ခက္ ခဲခဲ လုပ္ကိုင္ေနရ၏။ အလုပ္ သမားအခြင့္အေရးမ်ားကို ကာ ကြယ္ရန္ ျမန္မာအစိုးရသည္ ဥပေဒမူၾကမ္းမ်ားကို ေရးဆြဲျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ျခင္းမ်ား လုပ္ ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ အမ်ဳိးသမီး မ်ားကို အၾကမ္းဖက္မႈကို ရာဇ ဝတ္မႈအျဖစ္ သတ္မွတ္မည့္ ဥပေဒကို ေရးဆြဲရန္ ေဆြးေႏြးေန သည္မွာ ငါးႏွစ္မွ် ရွိေနၿပီျဖစ္ သည္။ ထုိဥပေဒသည္ လုပ္ငန္း ခြင္မ်ားမွာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာ္ ကားခံရမႈမ်ားကို ကာကြယ္ေပး မည့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားအ တြက္ အေျခခံျဖစ္လာႏုိင္သည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ သည္ဥပေဒမူၾကမ္းကို အ ဆံုးသတ္ ျပင္ဆင္ေနဆဲျဖစ္၏။
‘‘ဒီေနရာမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ ဥပေဒရွိေစ ခ်င္တယ္။ ဒါဆုိရင္ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းသြားမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ ဥပေဒက မရွိေသးေတာ့ လုပ္ငန္း အခက္အခဲေတြ၊ အႏုိင္က်င့္ေစာ္ ကားတာေတြကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ အလုပ္သမားအမ်ားစု သိပ္ေၾကာက္ၾကတယ္’’ဟု အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ သားမ်ားကို သူတို႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ပညာေပးေနေသာ Business Kind အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးအုပ္စုကို တည္ ေထာင္သူ ေဒၚသႏၲာကိုက ေျပာ ၏။
အလုပ္သမားမ်ား၏ အနိမ့္ ဆံုး ေန႔စဥ္လစာကို က်ပ္ ၃,၆၀၀ ကေန က်ပ္ ၄,၈၀၀ အထိ တုိး ေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္ အေျခအေနမ်ားကို တိုးတက္ေစ ေရး လႈပ္ရွားမႈအခ်ဳိ႕ကို ျမန္မာ ႏိုင္ငံက လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီးၿပီျဖစ္ သည္။ သို႔ေသာ္ အဆုိပါ အနိမ့္ ဆံုး ေန႔စဥ္ေၾကးသည္ အေရွ႕ ေတာင္အာရွတြင္ အနိမ့္ဆံုးျဖစ္ ေနဆဲျဖစ္ၿပီး လစာထုတ္တိုင္းမွာ နဂိုကတည္းက အမ်ဳိးသားမ်ား ထက္ လုပ္အားခနည္းၿပီးရေန သည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ ေငြေၾကး ဆိုင္ရာ ျပႆနာရွိေနဆဲျဖစ္သည္။
ႏုိင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသား ပိုင္ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု ၇၉ ႐ံုကို ေလ့လာၿပီး ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ အိုင္ အယ္လ္အို၏ အစီရင္ခံစာအရ မကြၽမ္းက်င္သူူႏွင့္ အလယ္အလတ္ ကြၽမ္းက်င္သူအဆင့္ရွိ အမ်ဳိးသမီး လုပ္သားမ်ားသည္ သူတို႔၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အမ်ဳိးသားမ်ားထက္ လစာ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္း နည္းရၾကသည္ဟု သိရ၏။
‘‘ဒါက လုပ္ငန္းခြင္မွာ၊ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ့ေနရာမွာ၊ အလုပ္ သမားေတြကို ထိန္းတဲ့ေနရာမွာ သက္ေရာက္မႈေတြ ရွိလာႏိုင္ တယ္’’
အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း အႀကီး တန္းႀကီးၾကပ္သူ မမ်ဳိးျမတ္ျမတ္ မ်ဳိးသည္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမွာ လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာ ၁၄ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္၏။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သ႔ူ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အမ်ဳိး သားႀကီးၾကပ္သူေအာက္မွာ လုပ္ ေနရသည္ဟု ေျပာျပသည္။
‘‘စက္႐ံုထဲကို ေလွ်ာက္လာ ရင္ မိန္းမအမ်ားစုကို အပ္ခ်ဳပ္ စက္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ရေပမယ့္ စက္ တန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ေန ၾကတဲ့ ႀကီးၾကပ္သူေတြနဲ႔ မန္ေန ဂ်ာအမ်ားစု ေယာက္်ားေတြပါပဲ’’
အိမ္ျပန္ခ်င္လွၿပီ
ျမန္မာ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု မ်ားတြင္ လစာေငြေၾကး ကြာျခား မႈက အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားမ်ား အားလံုးအတြက္ ျပႆနာျဖစ္ သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ထဲ က လူမ်ားစုျဖစ္ေသာ နယ္ကလာၿပီး အလုပ္လာလုပ္ရသူမ်ား၏ ဘဝကို ပိုၿပီးခက္ခဲေစသည္။ အႏၲ ရာယ္ျဖစ္လာေစသည္။
၂၀၀၈ က လူတစ္သိန္းေလး ေသာင္းနီးပါး ေသဆံုးၿပီး လူႏွစ္ သန္းခြဲေက်ာ္ အိုးအိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရ သည့္ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ စားဝတ္ေနေရးႏွင့္ အလုပ္အကိုင္အ တြက္ လူေပါင္းေထာင္ေသာင္းခ်ီ ရန္ကုန္သို႔ ေျပာင္းလာခဲ့ၾက၏။ ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းက ၇၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ အလုပ္သမားမ်ားမွာ နယ္ကေန ရန္ကုန္သို႔ အ လုပ္လာလုပ္ၾကေသာ မိန္းမပ်ဳိ ေလးမ်ားျဖစ္ၾက၏။
သူတို႔သည္ လစာ၏ တစ္ ဝက္ေလာက္ကုိ မိသားစုကို ျပန္ပို႔ ေပးရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတို႔မွာ ေငြေၾကးအနည္းငယ္ႏွင့္ ရွင္သန္ ရပ္တည္ေနရၿပီး အိမ္ေကာင္း ေကာင္း မငွားႏုိင္၊ သယ္ယူပို႔ ေဆာင္ေရး စရိတ္ကိုလည္း မ တတ္ႏိုင္ ျဖစ္ၾကရသည္။
‘‘အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို မ႐ိုး မသားစိတ္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ မ ေကာင္းတဲ့ လူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ ေစဖို႔ ျဖစ္လာေစတယ္’’ဟု အိုင္ အယ္လ္အိုမွ ကက္သရင္းကဆုိ သည္။
အသက္ (၁၈)ႏွစ္အရြယ္ ေဝေဝလင္းသည္ ရန္ကုန္မွာ အ လုပ္ရွာရန္ ဧရာဝတီျမစ္ဝကြၽန္း ေပၚကေန ရန္ကုန္ကို သူ႔ဘာသာ ေျပာင္းခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယခုအခါ သူက ရွပ္အက်ႌစက္႐ံုတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး အိမ္ငွားခ၊ စားစရိတ္ႏွင့္ ဖုန္းဖုိးအတြက္ ေငြအလံု အေလာက္ ရွာႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ က်န္ေသာေငြကိုမူ သူက အိမ္ျပန္ ပို႔သည္။
သူ႔အေနျဖင့္ အလုပ္ထဲက ေနထြက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္ ခရီးထြက္ခ်င္သည္ဟု လင္းက ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔စက္႐ံု က အလုပ္ႀကီးၾကပ္သူ၏ အခ်ိန္ပိုဆင္းရန္ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ ညဘက္မွာ တစ္ေယာက္တည္း မၾကာခဏ ျပန္ရ၏။ တစ္ခါ တေလ လမ္းေပၚက အမ်ဳိးသား မ်ား၏ ထိကပါးရိကပါး ေျပာတာ ေတြကိုလည္း ခံရ၏။
အျခား ျမန္မာျပည္ရွိ စက္႐ံု မ်ားႏွင့္မတူသည္ကား သူတို႔စက္ ႐ံုမွာ ေလေကာင္းေလသန္႔ဝင္ ေအာင္လုပ္သည့္ စနစ္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အလုပ္ရွင္က နား ခ်ိန္ အလံုအေလာက္မေပးဟု သူ က ေျပာသည္။ ထို႔အျပင္ ေန႔ လယ္စာနားခ်ိန္တြင္ သူတို႔ အလုပ္ သမားမ်ားသည္ ေႏြရာသီ ေန၏ အပူရွိန္ျဖင့္ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင္ကို ပူလွသည့္ စက္႐ံုအျပင္မွာ ထြက္ ထုိင္ၾကရသည္။
အထည္ခ်ဳပ္လုပ္သားမ်ား ၏ ဘဝက ဆိုးလြန္းသည္ဆုိတာ လင္း သိပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ သည္း ခံလုပ္သြားရန္ သူက ရည္မွန္းထားသည္။
‘‘ကြၽန္မ ႏွစ္နည္းနည္း ေလာက္ပဲ လုပ္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ဒီမွာလာေနတာ အိမ္အတြက္ ေငြ အလံုအေလာက္စုဖို႔ပဲ။ အဲဒါၿပီး ရင္ေတာ့ အိမ္ပဲျပန္ခ်င္တယ္’’
(Women's Advancement Deeply မွ Libby Hogan ေရး သားေသာ The True Cost of Myanmar's Growing Garment Industry ကို ထားထားျမင့္ ဘာ သာျပန္ဆိုသည္။)
၇ ရက္ ေန႔စဥ္သတင္းစာ
