အနိမ့္ဆံုးလစာတိုးေပးရန္ အမ်ဳိးသားအနိမ္႔ဆံုးလစာ သတ္မွတ္ေရးေကာ္မတီ၏ ဇန္နဝါရီ ၂ ရက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အမ်ားစု၊ အထူးသျဖင့္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းက႑က ဘဝင္မက်ခဲ့ေပ။
အနိမ္႔ဆံုး ေန႔တြက္လုပ္ခသစ္ က်ပ္ ၄,၈၀၀သည္ အထူးသျဖင့္ စက္႐ံုမ်ားတည္ရွိရာ ၿမဳိ႕ျပေဒသမ်ားတြင္ တစစျမင့္တက္ေနေသာ လူေနမႈစရိတ္ကို ကာမိမည္မဟုတ္ဟု အလုပ္သမားသမဂၢ အရာရွိမ်ားက ယံုၾကည္ကာ လုပ္ခကို က်ပ္ ၅,၆၀၀ မွ ၆,၆၀၀ အထိ တိုးေပးရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ ေျမတန္ဖိုးျမင့္မားမႈ၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား မၾကာခဏျပတ္ေတာက္မႈႏွင့္ လုပ္အား၏ ထုတ္လုပ္မႈစြမ္းအား က်ဆင္းမႈစသည့္ အျခားစိန္ေခၚမႈမ်ားကို သူတို႔လည္း ရင္ဆိုင္ေနရသည့္အတြက္ တိုးေပးေသာလစာမွာ မ်ားလြန္းေၾကာင္း အလုပ္ရွင္မ်ားက တုံ႔ျပန္ေျပာၾကားသည္။
လုပ္သားအင္အား အေျမာက္အျမားျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေနရေသာ လက္ခစား အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းတြင္ နိမ့္က်ေသာလုပ္ခသည္ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးအတြက္ အဓိကေမာင္းႏွင္အား ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ လုပ္ခတိုးေပးရျခင္းေၾကာင့္ ကမၻာ့ေဈးကြက္တြင္ ျမန္မာ့အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း၏ ယွဥ္ၿပဳိင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ကို ထိခိုက္ေစႏိုင္သည္။
လုပ္ခ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း တိုးေပးသည့္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယွဥ္ၿပဳိင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ကို ထိခိုက္က်ဆင္းမႈရွိ မရွိမွာ ေနာင္လာမည့္ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း သိလာမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းအေျခအေနမွာ လုပ္သားအင္အားစု၏ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈစြမ္းရည္ တိုးတက္မႈသည္ လစာတိုးျမႇင္ေပးမႈႏွင့္အညီ လိုက္ပါတိုးတက္မႈရွိ မရွိ ဆိုသည့္အေပၚ မ်ားစြာမူတည္ေနသည္။
အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း အႀကီးအက်ယ္ ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံတြင္ လုပ္သားမ်ားအား လုပ္ခအနည္းဆံုုးေပးရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေဒသတြင္း၌ ဒုတိယအနည္းဆံံုး ေနရာတြင္ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လုပ္ခအနည္းငယ္ နိမ့္က်ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ လက္ခစား အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမ်ား နည္းနည္းခ်င္းသာ ဝင္လာသည့္ အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ ျမန္မာလုပ္သားမ်ား၏ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈစြမ္းရည္ နိမ့္က်မႈျဖစ္သည္။ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈစြမ္းရည္မွာ ေဒသတြင္းရွိွ အျခားေဒသအားလံုးထက္ အေတာ္နိမ့္က်လ်က္ရွိေၾကာင္း စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးဖြံ႔ၿဖဳိးမႈစင္တာ၏ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ေလ့လာခ်က္ အစီရင္ခံစာတြင္ ေတြ႔ရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက ထိုင္း၊ မေလးရွားႏွင့္ ဗီယက္နမ္တို႔၏ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းက႑မ်ားသည္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ စြမ္းအားေျခာက္ဆခန္႔ ပိုမိုထုတ္လုပ္ႏိုင္ၿပီး ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ လာအိုတို႔က ႏွစ္ဆမွ သံုးဆအထိ ပိုမိုထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္။ ယင္းအခ်က္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လုပ္ခလစာ အထိုက္အေလ်ာက္ နည္းေသာ္လည္း အျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဆက္လက္လုပ္ကုိင္ပါက ကုမၸဏီမ်ားအတြက္ ပိုမိုအက်ဳိးအျမတ္ ရွိမည့္သေဘာရွိသည္။
သို႔ရာတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အနိမ္႔ဆံုးလုပ္ခသည္ ျမင့္တက္လာလ်က္ရွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေဆာင္႐ြက္ပါက ပိုမိုျမတ္စြန္းႏိုင္သည့္ အေနအထားသို႔ ေရာက္ေနသျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ စက္႐ံုမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ တစစေ႐ႊ႕ေျပာင္းလာေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
အနိမ့္ဆံုးလုပ္ခ တိုးျမႇင့္ေပးျခင္းႏွင့္ အတူယွဥ္တြဲပါလာသည့္ အႏၲရာယ္မွာ လုပ္ခကို ထူးထူးျခားျခား ျမႇင့္တင္ေပးလိုက္သည့္တိုင္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ျမင့္တက္လာမည္ဟု အာမခံခ်က္မေပးႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းအေျခအေနက အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းတြင္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကို ဆြဲေဆာင္ရန္လုိအပ္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယွဥ္ၿပဳိင္ႏိုင္မႈ အားသာခ်က္ကို က်ဆင္းေစသည္။
ကုန္ထုတ္လုပ္သူမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလုပ္ကိုင္ျခင္း မျပဳေတာ့ဘဲ ေနႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ ထိုင္းႏိုင္ငံကဲ့သို႔ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား ျမင့္မားသည့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ၊ သို႔မဟုတ္ လုပ္ခသက္သာေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားႏိုင္သည္။ လုပ္ခနိမ့္က်ၿပီး ကုန္ထုတ္စြမ္းအား ျမင့္မားသျဖင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက အထည္ခ်ဳပ္ ကုန္ထုတ္လုပ္သူမ်ားကို အထူးတလည္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သည္။
အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္မႈ အားသာခ်က္ကို ထိန္းထားႏိုင္ေရးအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အလုပ္သမားမ်ား၏ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားကို ျမႇင့္တင္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုမ်ားသည္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ျပည့္မီေစရန္ အလုပ္သမားမ်ားအား ေငြေၾကးမက္လံုးမ်ားေပးကာ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ အလုပ္ခြင္ဝင္ေရာက္မႈ ျမင့္တက္ေစေရးအတြက္ ဆုေၾကးေပးသည့္စနစ္ကို က်င့္သံုးလ်က္ရွိသည္။
အနိမ္႔ဆံုုးလစာ တိုးျမႇင့္ေပးရန္ႏွင့္ ဆုေၾကးေငြစနစ္ကို ထိန္းထားႏိုင္ရန္ အႀကီးစားစက္႐ံုႀကီးမ်ားတြင္ ဝင္ေငြအလုံအေလာက္ရွိေသာ္လည္း အဓိကအားျဖင့္ လက္ခြဲကန္ထ႐ိုက္၊ သို႔မဟုတ္ အလြန္နိမ့္က်ေသာ လက္ခစားအလုပ္ကို ရထားေသာ ျပည္တြင္းထုတ္လုပ္သူ အေသးစားႏွင့္ အလတ္စားလုပ္ငန္းမ်ား ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ စက္႐ံုမ်ားမွာမူ ထိုသို႔မဟုတ္ေပ။
အနိမ္႔ဆံုးလုပ္ခ တိုးျမႇင့္မႈေၾကာင့္ အမ်ားဆံုး ထိခုိက္ႏိုင္သည္မွာ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေသးစားစက္႐ံုကေလးမ်ား ျဖစ္သည္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ျပည့္မီေအာင္ ျဖည့္ဆည္းရာတြင္ လုပ္ခကုန္က်စရိတ္ကို ထိန္းထားႏိုင္ေရးအတြက္ အေသးစားစက္႐ံုမ်ားသည္ အလုပ္သမားမ်ားအား ေပးထားသည့္မက္လံုးမ်ားကို မျဖစ္မေန ေလွ်ာ့ခ်ရေတာ့မည္ျဖစ္ေပသည္။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ က်ဆင္းလာႏိုင္ၿပီး ေဒသတြင္း၌ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယွဥ္ၿပဳိင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ကို ထပ္မံက်ဆင္းေစမည္ျဖစ္သည္။ လူေနမႈကုန္က်စရိတ္ ျမင့္တက္မႈမရွိဟု ေျပာရန္ခက္ခဲေသာ္လည္း ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ မျမင့္တက္ဘဲ အနိမ္႔ဆံုးလစာ တိုးျမႇင့္ေရးမွာ ေရရွည္ေျဖရွင္းမႈ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ထိုသို႔ေဆာင္႐ြက္မည့္အစား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေဆာင္႐ြက္မႈကုန္က်စရိတ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းတြင္ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မည့္အဆင့္ထိ ေရာက္ရွိေအာင္ အေလးေပးေဆာင္႐ြက္ရန္ လိုေပသည္။
ျမန္မာအစုိးရသည္ အခြန္သက္သာခြင့္မ်ားေပးျခင္းႏွင့္ အေျခခံအေဆာက္အအံု တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေပးျခင္းျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လည္ပတ္စရိတ္ သက္သာေစမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္စြမ္းအင္ဝန္ႀကီးဌာနသည္ ၂၀၂၂ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံံ၏ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္လုပ္မႈကို ႏွစ္ဆထိျမႇင့္တင္မည့္ စီမံကိန္းကို မၾကာေသးမီက ေၾကညာခဲ့သည္။
ယင္းေၾကညာခ်က္မွာ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု လည္ပတ္မႈတြင္ ၾကဳံေတြ႔ေနရသည့္ အႀကီးမားဆံုး အခက္အခဲကို ေျဖရွင္းႏိုင္မည့္ ေၾကညာခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ သယ္ယူပ္ို႔ေဆာင္ေရး အေျခခံအေဆာက္အအံု ညံ့ဖ်င္းမႈကလည္း စက္႐ံုပိုင္ရွင္မ်ားအတြက္ အဓိကဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး တစ္ခုျဖစ္သည့္အတြက္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရး ဝန္ႀကီးဌာနသည္ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈ သက္သာေစရန္ႏွင့္ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းသို႔ ဝင္ေရာက္မႈ လြယ္ကူေစရန္ ဂ်ပန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေရး ေအဂ်င္စီ JICA ႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္လ်က္ရွိသည္။
အျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ နည္းလမ္းတစ္ခုမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံတို႔တြင္ ေအာင္ျမင္မႈရထားေသာ နည္းလမ္းျဖစ္ၿပီး ေဒသအလိုက္ အနိ္မ့္ဆံုးလစာ သတ္မွတ္ေပးေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး တစ္ခုခ်င္းအလိုက္ ေနထိုင္မႈကုန္က်စရိတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလုိက္၍ သတ္မွတ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
ေနထိုင္မႈစရိတ္ အလြန္ျမင့္မားေသာ ရန္ကုန္တြင္ အနိမ့္ဆံုးလုပ္ခ က်ပ္ ၄,၈၀၀ သည္ အခ်ိန္ပိုမ်ားစြာ မဆင္းပါက မိသားစုကိုေထာက္ပံ့ရန္ မလြယ္ကူေပ။ သို႔ရာတြင္ ေနထိုင္စားေသာက္ စရိတ္သက္သာေသာ ပုသိမ္ကဲ့သို႔ေသာ ၿမဳိ႕မ်ဳိးတြင္ အနိမ့္ဆံုးလုပ္ခသည္ သံုးစြဲ၍လံုေလာက္ႏိုင္ေပမည္။ လိုအပ္ေသာ အေျခခံအေဆာက္အအံုမ်ားကို တည္ေဆာက္ၿပီးစီးပါက ေဒသဆိုင္ရာအလိုက္ အနိမ့္ဆံုးလုုပ္ခသည္ ၿမဳိ႕ငယ္ကေလးမ်ားရွိ စက္မႈဇုန္မ်ားသို႔ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုမ်ား ေရာက္ရွိေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
အနိမ့္ဆံုးလုပ္ခကို တိုးျမႇင့္ေပးပါက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယွဥ္ၿပဳိင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ ထိခိုက္ႏိုင္ျခင္းရွိမရွိ ေျပာရန္ေစာလြန္းပါေသးသည္။ သို႔ရာတြင္ ေလွ်ာ့ခ်ထားေသာ ကုန္က်စရိတ္ႏွင့္ တိုးတက္လာေသာ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈတို႔ႏွင့္အတူ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းသည္ အမ်ဳိးသားစီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖဳိးမႈအတြက္ ခုိင္မာေသာ ေမာင္းႏွင္မႈ ယႏၲရားတစ္ခု ျဖစ္လာႏိုင္ေပသည္။
Source:Frontier myanmar
