ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားသည္ အာဖရိကမွ ေရနံစိမ္း ျပည္ပတင္ပုိ႔သည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သည္ ေရနံထြက္သည့္ ႏုိင္ငံမဟုတ္ေခ်။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၏ ေရနံစိမ္းမွာ အထည္အလိပ္မ်ား ျဖစ္သည္။
ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားမွ တင္ပုိ႔သည့္ ေရနံစိမ္းမ်ားကုိ အမ်ားဆုံး ၀ယ္ယူသည့္ ႏုိင္ငံမွာ အိႏိၵယ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ ေရနံစိမ္း ကန္ေဒၚလာ ၁၀ ဘီလ်ံ ၀န္းက်င္ ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေရနံမဟုတ္သည့္ ျပည္ပပုိ႔ကုန္တန္ဖုိးမွာ ကန္ေဒၚလာ ၂ ဘီလ်ံေအာက္တြင္သာ ရွိေနသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သည္ အထည္အလိပ္ ျပည္ပပုိ႔ကုန္ တစ္မ်ဳိးတည္းကပင္လွ်င္ ကန္ေဒၚလာ ၂၈ ဘီလ်ံ ၀န္းက်င္ ရွိသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၏ ေရနံစိမ္းသည္ ခ်ဳပ္လုပ္ျခင္း မျပဳရေသးေသာ အထည္အလိပ္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ျပည္ပပုိ႔ကုန္၀င္ေငြ၏ ၇၀ % ေက်ာ္သည္ အထည္အလိပ္က႑မွ ျဖစ္ၿပီး တုိင္းျပည္ ဂ်ီဒီပီ၏ ၁၃% ရွိသည္။
ထုိသုိ႔ ျမင့္ျမင့္မားမား ျဖစ္ရသည္မွာ အစုိးရအဆက္ဆက္၏ မူ၀ါဒ မွန္ကန္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္မွာ အဓိကအေၾကာင္းတစ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူတုိ႔ ပုိမုိအဆင္ေျပေစေသာ မူ၀ါဒမ်ား ရွိသည္ဟု နာမည္ေကာင္း ရထားသည္။ ႐ုိက္တာသတင္းတစ္ပုဒ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သည္ အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ျဖင့္ အထည္အလိပ္တင္ပုိ႔ႏုိင္ေသာ ႏုိင္ငံ ၃၇ ႏုိင္ငံ ရွိေနၿပီး အီးယူ၊ ကေနဒါႏွင့္ ၾသစေတးလ်တုိ႔ ပါ၀င္သည္။
ထုိေကာင္းခ်က္ကုိ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားတြင္ မေတြ႕ၾကရေခ်။ မွားယြင္းေသာ ကုန္သြယ္ေရး မူ၀ါဒမ်ားကုိ ဆက္လက္က်င့္သုံးေနသည္။ အမ်ဳိးသားစီးပြား ကာကြယ္သည့္ မူ၀ါဒမ်ားကုိလည္း တသီတတန္း က်င့္သုံးထားသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ လြတ္လပ္စြာကုန္သြယ္ေရးကုိ ရဖုိ႔ ခဲယဥ္းေနေစသည္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၀န္းက်င္တြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သည္ ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံမွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူအခ်ဳိ႕ကုိ ဖိတ္ေခၚခဲ့ရာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ဖုိ႔ ပုိမုိလြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေၾကာင့္ ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသည္။
၁၉၇၂ ခုႏွစ္တြင္ ပါကစၥတန္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီးေသာအခါ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစုိးရသည္ ဆုိရွယ္လစ္စီးပြားေရး မူ၀ါဒကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ တုိင္းျပည္အတြင္းရွိ ႀကီးႀကီးမားမား လုပ္ငန္းမ်ား အကုန္လုံကုိ ျပည္သူပုိင္သိမ္းခဲ့ရာ အထည္အလိပ္စက္ရုံႀကီးမ်ား ျပည္သူပုိင္သိမ္းခံရသည္။
သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေတာ္က ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ အရင္းရွင္ဆန္ဆန္ နည္းလမ္းမ်ားကုိ သုံးစြဲခဲ့သည္။ ေဈးကြက္စီးပြားေရးမူ၀ါဒကုိ က်င့္သုံးသည့္အျပင္ ႏုိင္ငံပုိင္ အထည္အလိပ္စက္ရုံမ်ားကုိ ပုဂၢလိကပုိင္အျဖစ္သုိ႔ လက္လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ အထည္အလိပ္က႑တြင္ စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ယခုအခါ လူဦးေရ ေလးသန္းခြဲမွ ငါးသန္းအထိ အလုပ္အကုိင္မ်ား ေပးထားသည့္ ကုန္ထုတ္က႑တစ္ခုအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသည္။ ယခုအခါ ျပည္ပပုိ႔ကုန္ အဓိကျပဳသည့္ စီးပြားေရးကုိ က်င့္သုံးလ်က္ရွိရာ အထည္အလိပ္မ်ားအျပင္ ခ်ဳပ္ထည္မ်ားကုိပါ တင္ပုိ႔လ်က္ ရွိသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သည္ အထည္အလိပ္မူ၀ါဒ ခ်မွတ္ခဲ့ရာ ျပည္ပတင္ပုိ႔သည့္ ေဈးကြက္ကုိ ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ ရည္မွန္းခ်က္ ထားရွိသည္။
ထုိမူ၀ါဒ၏ အဓိကအခ်က္မွာ အထည္အလိပ္က႑ ေတာင့္တင္းေအာင္ ျမႇင့္တင္ေပးၿပီး ျပည္တြင္း အထည္အလိပ္ လုိအပ္ခ်က္ကုိ ျပည့္မီေစမည့္အျပင္ အလယ္အလတ္ႏွင့္ အျမင့္တန္း အထည္အလိပ္မ်ားကုိ ျပည္ပပို႔ကုန္အထည္ခ်ဳပ္က႑သုိ႔ ေပးသြင္းၿပီး တန္ဖုိးထပ္ျဖည့္ေစရန္ ျဖစ္သည္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏွင့္ ႏုိင္ဂ်ီးယားတုိ႔တြင္ ကြဲလြဲေသာ အေျခအေန အေၾကာင္းရင္းမ်ား ရွိေနၿပီး ဆင္ဆင္တူေသာအခ်က္မ်ားလည္း ရွိေနသည္။ လူဦးေရသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ၁၆၃ သန္း ရွိၿပီး ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားတြင္ ၁၉၃ သန္း ရွိသည္။ ႏွစ္ႏုိင္ငံစလုံးတြင္ စြမ္းအင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ စိန္ေခၚမႈမ်ား အသီးသီး ရွိေနသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ဓာတ္ေငြ႕ မလုံေလာက္ျခငး္ေၾကာင့္ စက္႐ုံအမ်ားအျပား နစ္နာထိခုိက္ၾကသည္။ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားသည္ ေရနံစိမ္း ထြက္ေသာ္လည္း စြမ္းအင္စရိတ္စက ျမင့္မားေနသျဖင့္ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ား ကုန္က်စရိတ္ႀကီးမားေနသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သည္ ဓာတ္ေငြ႔ႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ မေလာက္ငျခင္းကုိ စီမံခန္႔ခြဲရန္ ပုိေကာင္းမြန္သည့္ နည္းလမ္းကုိ ရွာေဖြက်င့္သုံးေနသည္။
အထည္အလိပ္လုပ္ငန္းက႑အတြက္ လုိအပ္သည့္ ကုန္ၾကမ္းမ်ားကုိ ႏွစ္ႏုိင္ငံစလုံးတြင္ ျပည္ပမွ တင္သြင္းၾကရသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ႏုိင္ငံျခားေငြမ်ား ယုိစီးထြက္သည္။
ႏွစ္ႏုိင္ငံစလုံးသည္ အလယ္အလတ္တန္း၏ အနိမ့္ပုိင္းတြင္ ရွိေသာ တစ္ဦးခ်င္းပ်မ္းမွ်၀င္ေငြ ရွိၾကသည္။
ႀကီးမားစြာ ကြဲျပားေနသည္မွာ မူ၀ါဒႏွင့္ စီးပြားေရး၀န္းက်င္တုိ႔တြင္ ျဖစ္သည္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ဗုိင္းငင္ျခင္း၊ ရက္လုပ္ျခင္း၊ ဇာထုိးျခင္း၊ စက္ရက္ကန္း၊ ေဆးဆုိးပန္း႐ုိက္၊ အေခ်ာကုိင္တုိ႔ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏုိင္ၾကသည္။ လက္ရွိ အထည္အလိပ္လုပ္ငန္းမ်ားသည္ စက္႐ုံအသစ္မ်ား ထူေထာင္ၿပီး လုပ္ငန္းအရြယ္အစား ႀကီးမားျခင္း၏ အားသာခ်က္ကုိ ရယူၾကသည္။
ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားသည္ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္လြန္အထိ အထည္အလိပ္ ထုတ္လုပ္သည့္ အခ်က္အခ်ာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ကုမၸဏီႀကီးမ်ား ျဖစ္ေသာ Asaba Textile Mills, Aba Textile Mills, Kaduna Textile Mills, Afprint Nigeria Plc ႏွင့္ Enpee Industries တုိ႔သည္ ထင္ရွားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုအခါ ယုတ္ေလ်ာ့ကုန္ၿပီ ျဖစ္သည္။ အဓိကအေၾကာင္းမွာ အာရွမွ အထည္အလိပ္မ်ားကို ေမွာင္ခုိတင္သြင္းမႈ မ်ားျပားေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မထိန္းႏုိင္မသိမ္းႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားေနသည္။ ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းတရားမ်ားမွာ စြမ္းအင္စရိတ္စက ျမင့္မားျခင္း၊ စက္႐ုံမ်ားအတြက္ ၀ါဂြမ္း မရရွိျခင္း၊ အစုိးရ၏ အားေပးျခင္းကုိ မရရွိျခင္းတုိ႔ ျဖစ္သည္။
