ဒီဇုိင္နာက စိတ္ကူးေတြကုိ စိတ္ကူးတယ္။ အဲဒီစိတ္ကူးနဲ႔ sketch ပုံၾကမ္းဆြဲၿပီး flat sketch ကုိ အရင္ ဆြဲလုိက္တယ္။
ၿပီးရင္ ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့အခါ ဘယ္လုိေတြ ျမင္ရေတြ႕ရမလဲဆုိ ပုံဆြဲျပတယ္။ အဲဒီအခါမွာ fashion sketch ရလာတယ္။
အဲဒီ fashion sketch ကုိ အ၀တ္အစားအျဖစ္ အသက္သြင္းတဲ့အခါ အ၀တ္စနဲ႔ ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ပက္တန္ေတြ ထုတ္ရမယ္။ အဲဒီပက္တန္ေတြ ထုတ္ဖုိ႔ ပုံေဖာ္ႏုိင္ဖုိ႔ block ေတြကုိ ၾကားအဆင့္တစ္ခုအျဖစ္ သုံးၾကတယ္။ လုပ္ငန္းသုံးဆုိရင္ block လုိ႔ ေခၚၾကၿပီး အိမ္သုံးဆုိရင္ေတာ့ sloper လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ တ႐ုတ္ႀကီးနဲ႔ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး ဆိုသလုိ အေခၚအေ၀ၚသာ ကြဲတာ ပုံကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ဘယ္က႑ မွာ သုံးသလဲဆုိတာအရ အမည္ေခၚပုံ အသုံအႏႈန္း မတူတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရလာတဲ့ block ေတြေပၚမွာ စတုိင္လ္ေတြနဲ႔ ဖက္ရွင္ကုိ ကစားၾကၿပီး ပက္တန္ေတြ ထုတ္ၾကတယ္။ လွပသပ္ရပ္တဲ့ အ၀တ္အစား တစ္ထည္ ေအာင္ျမင္ထေျမာက္ဖုိ႔ဆုိတာ အခ်ိန္ယူၾကရတယ္။ အေတြ႕အႀကံဳယူတယ္။ ဗဟုသုတေတြ ရွာမွီးတယ္။
Block ပက္တန္အစ ဘေလာက္က
****
ပက္တန္အစ ဘေလာက္ကလုိ႔ ဆုိၾကတယ္။ အ၀တ္အစား တစ္ထည္စာအတြက္ ပက္တန္ေတြ အစီအရီ ရွိေနတာ အဲဒီပက္တန္ေတြရဲ႕ မိဘေတြဟာ ဘေလာက္ေတြပဲလုိ႔ ေျပာၾကတယ္။
Fashion sketch ကုိၾကည့္ၿပီ ကပ္တန္အတြက္ ဘေလာက္ ထုတ္ဖုိ႔ အခ်ဳိးအစားေတြကုိ ျမင္တတ္ဖုိ႔ လုိမယ္။ ဒီဇုိင္းကုိ ေဖာ္ျပထားတဲ့ sketch ေတြမွာ အခ်ဳိးအစားေတြက မမွန္ဘူး။ လူပုံေပၚမွာ စတုိင္လ္နဲ႔ စီလုိ၀က္ဒ္ silhouette ကုိ လွတပတ ျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ေျခတံေတြက ပုိရွည္ေနတယ္။ လည္ပင္းကလည္း ပုိရွည္ေနတယ္။
ဂင္တုိတုိနဲ႔ ဆြဲျပရင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိမွာ မဟုတ္သလုိ ေျခတံတုိေနရင္ ၾကည့္မေကာင္းဘူး။ ဒီေတာ့ တကယ့္လူ႔ကုိယ္ခႏၶာကုိ ပုံမွား႐ုိက္ၿပီး ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ထားတ့ဲ အခ်ဳိးအစားေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလုိ လြဲေနတာကုိ pattern cutter က ကုိင္တြယ္ေပးတယ္။ အဲဒါဟာ အခရာက်တဲ့ အလုပ္တစ္ခုပါပဲ။
ဖက္ရွင္ပုံၾကမ္း ဆြဲျပထားတာကုိ ဘေလာက္အျဖစ္ ဘာသာျပန္ေပးလုိက္တဲ့အခါ မွန္ကန္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြ ေပးဖုိ႔ အလြန္အေရးႀကီးတယ္။
အေပၚပုိင္း အက်ႌအတြက္ bodice block မွာ ဥပမာအားျဖင့္ ေရညီမ်ဥ္းေတြ ေရးဆြဲၿပီး ရင္သားေနရာ၊ ခါးေနရာ၊ တင္ပါးေနရာေတြအတြက္ ေဖာ္ျပေပးထားၾကမယ္။ ရင္သားေနရာ မ်ဥ္းဟာ ရင္သား အမုိ႔ေအမာက္ဆုံးေနရာကုိ ျဖတ္သန္းတယ္။
ခါးေနရာက ခါးအသိမ္ဆုံးေနရာကုိ ျဖတ္သန္းတယ္။
တင္ပါးေနရာက တင္ပါးအႀကီးဆုံး ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာကုိ ျဖတ္သန္းတယ္။
ဘေလာက္ တစ္ပုိင္းနဲ႔ တစ္ပုိင္း ဆက္စပ္ဖုိ႔အတြက္ အမွတ္အသားေတြကုိလည္း ေဖာ္ျပေပးထားၾကတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အေပါက္ေဖာက္ၿပီး အရာေပးတယ္ အမွတ္အသားျပတာမ်ဳိ္းလည္း ရွိတယ္။
အေရးပါတဲ့ အထည္သားခ်ည္ေၾကာ grainline ကုိလည္ ေဖာ္ျပပါတယ္။
အခုလုိ အခ်က္အလက္ေတြကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင့္ စနစ္တက် ေဖာ္ျပေပးထားတဲ့အခါ ဘေလာက္ေတြကုိ အျခားသူတစ္ဦးကျဖစ္ေစ၊ ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ကျဖစ္ေစ ဆက္စပ္ လုပ္ကုိင္ဖုိ႔ လြယ္ကူမွန္ကန္သြားေစတယ္။ ဘေလာက္ကေန ပက္တန္သုိ႔ ကူးေျပာင္းတဲ့အခါမွာလည္း အခ်က္အလက္ေတြ အကုန္လုံး ပက္တန္မွာ ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ပက္တန္ေတြကုိ အထည္သားေပၚ ေနရာခ်တဲ့အခါ ဘယ္လုိ ခ်ရမယ္ဆုိတာ ျပသၿပီးသား ျဖစ္ေနမယ္။
ေနာက္ထပ္ ပါ၀င္တဲ့အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ဘေလာက္ဟာ ဘယ္အပုိင္းလဲဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ front လား၊ ေနာက္ back လားဆုိတာ ဘေလာက္ရဲ႕ အလယ္နားမွာ ေရးသားေဖာ္ျပေပးပါတယ္။ ၿပီးေတ့ ဘေလာက္ကုိ ပုံထုတ္စဥ္မွာ ထည့္စဥ္းစားထားတဲ့ အတုိးအေလ်ာ့ေတြကုိလည္း ေဖာ္ျပေပးတယ္။ အက်ပ္လား အေခ်ာင္လား နမူနာျပဳဖုိ႔ အတြက္သာျဖစ္မယ့္ အရြယ္အစားလား စသျဖင့္ ေျပာျပေပးထားတယ္။
ဘေလာက္ကေန ပက္တန္ ျပန္ဆြဲတဲ့အခါက်မွ ခ်ဳပ္သားကုိ ထည့္စဥ္းစားၿပီး ဆြဲတယ္။ ခ်ဳပ္သား အက်ဥ္းအက်ယ္က အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ လည္ပင္းအ၀ုိက္ဆုိရင္ 0.5 cm က်ဥ္းက်ဥ္းပဲ ထားမယ္။ ေဘာင္းဘီမွာ အလယ္ခ်ဳပ္သားဆုိရင္ 2.5 cm ထားမယ္။ တကယ္လုိ႔ အရမ္းက်ပ္ေနတယ္ဆုိရင္ ခ်ဳပ္႐ုိးေျဖၿပီး ခ်ဲ႕ေပးဖုိ႔ ခ်ဳပ္သားကုိ က်ယ္ေပးထားၾကေလ့ရွိတယ္။
ဆက္စပ္ထားတဲ့ အပုိင္းေတြ ထိေနတဲ့ေနရာမွာ ခ်ဳပ္႐ုိးတစ္ခုက ေနာက္ခ်ဳပ္႐ုိးတစ္ခုနဲ႔ သြားထိမယ္ဆုိရင္ အဲဒီ ခ်ဳပ္႐ုိးႏွစ္ခုကုိ အက်ဥ္းအက်ယ္ တူေနေအာင္ ထားမယ္။
၁။ အပုိင္း section ေတြကုိ ပက္တန္အပုိင္းေတြ ျဖတ္ထုတ္္ၿပီး တသီးတျခားစီ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ခင္မွာ နံပါတ္စဥ္ထုိးပါ။
၂။ ေနရာျပအမွတ္အသားေတြ မွတ္သားပါ ဥပမာ အိတ္ေထာင္ တပ္မယ့္ေနရာ။
၃။ ထပ္တြန္႔ လားရာကုိ ေဖာ္ျပပါ။
၄။ ျဖတ္မယ့္လုိင္းေတြမွာ ကတ္ေၾကးပုံ သေကၤတ ျပပါ။
၅။ အထည္သားကုိ ေခါက္ၿပီး ထပ္မယ္ ၿပီးမွ ျဖတ္မယ္ဆုိရင္ အဲလုိ လုပ္ရမယ္ဆုိတာ ‘cut on fold’ ေရးျပထားပါ။
၆။ အမ်ားသုံး အတုိေကာက္ သေကၤတေတြကုိ သုံးစြဲပါ။
တစ္ပုိင္းပဲ ျဖတ္ဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိရင္ Cut 1 x self (or cut 1 x)
တစ္စုံစာ ႏွစ္ပုိင္းျဖတ္ဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိရင္ Cut 1 pair x self (or cut 2 x)
Center front ဆုိရင္ C.F.
Center back ဆိုရင္ C.B.
ဆက္စပ္ဖတ္႐ႈရန္
