အထည္ခ်ဳပ္က႑ ၂၀၂၀ သုံးသပ္ခ်က္

အထည္ခ်ဳပ္က႑ ၂၀၂၀ သုံးသပ္ခ်က္
(Zawgyi)
●၂၀၁၇-၁၈ ဘ႑ာေရးႏွစ္တြင္ ဇန္န၀ါရီလ အထိ အထည္ခ်ဳပ္က႑မွ ျပည္ပတင္ပုိ႔မႈ ပမာဏ

အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁.၈၆ ဖုိး (က်ပ္ ၂.၅ ထရီလ်ံ) ရွိခဲ့သည္
● ယခင္ႏွစ္ ၎ကာလႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၅၆၈ သန္း ဖုိး ပုိမ်ား
● ႏုိင္ငံတစ္၀န္းတြင္ အထည္ခ်ဳပ္ စက္႐ုံ ၅၀၀ နီးပါး ရွိေနၿပီး လုပ္သားအင္အားစုမွာ ဦးေရ ၃ သန္းခြဲ ၀န္းက်င္ရွိ
● ဂ်ပန္၊ ေဟာင္ေကာင္၊ အီးယူႏွင့္ ေတာင္ကုိရီးယား အစရွိသည့္ ေဈးကြက္တုိ႔မွ ျပည္ပလုပ္ငန္းမ်ား လာေရာက္လုပ္ကုိင္လ်က္ရွိ
● အထည္ခ်ဳပ္က႑ တုိးတက္ေရး၊ ျပည္ပတင္ပုိ႔မႈ တုိးျမႇင့္ေရးတုိ႔အတြက္ ၁၀ ႏွစ္ မဟာဗ်ဴဟာကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းမွ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိ
● အထည္ႏွင့္ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သည့္ အထည္ခ်ဳပ္က႑သည္ cut-make-pack (CMP) စနစ္ကုိသာ အဓိက လုပ္ကုိင္လ်က္ရွိ။ တန္ဖုိး ပုိမုိျဖည့္ထည့္ေပးမည့္ “free-on-board” (FOB) စနစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းမႈ စတင္ခဲ့ေသာ္လည္း သိသာထူးျခားမႈ မေတြ႕ရေသးေပ
● ၂၀၂၀ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းသည္ လုပ္သားအင္အားစု ဦးေရ တစ္သန္းခြဲ ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ျပည္ပတင္ပုိ႔မႈသည္ ကန္ေဒၚလာ ၁၀ မွ ၁၂ ဘီလ်ံအထိ ရွိမည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္း
● ယခုအထိ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈမ်ားအရ ခ်င့္ခ်ိန္လွ်င္ ယခုလုိ CMP အပုိင္းကုိသာ ဆက္လက္လုပ္ကုိင္ေနၾကဦးမည္ ဆုိပါက ၂၀၂၄ ခုႏွစ္၌ပင္လွ်င္ ျပည္ပတင္ပုိ႔မႈသည္ ကန္ေဒၚလာ ၁၀ မွ ၁၂ ဘီလ်ံအထိ ရွိဖုိ႔ မလြယ္ကူဟု ေဆာင္းပါးရွင္ Jozef De Coster က သုံးသပ္ထား
● ၂၀၁၂ ခုနွစ္မွ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္အထိ ၅ ႏွစ္တာကာလကုိ ျပန္ၾကည့္လွ်င္ အထည္ခ်ဳပ္က႑မွ ျပည္ပတင္ပုိ႔မႈ သုံးဆတုိးခဲ့သည္။ ၂၀၁၂ တြင္ ကန္ေဒၚလာ ၀.၉ ဘီလ်ံ ရွိခဲ့ၿပီး ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ကန္ေဒၚလာ ၂.၇ ဘီလ်ံ ျဖစ္လာသည္။ ရာခုိင္ႏႈန္းအားျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ဆတုိး တုိးခဲ့
● ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စီး၀င္ျခင္းကုိ ၾကည့္လွ်င္ ရင္းႏွွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အသစ္မ်ား စီး၀င္ေနဆဲ
● အထည္ခ်ဳပ္က႑ လက္ရွိႀကီးထြားႏႈန္းသည္ ျမန္ဆန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အမ်ဳိးသား ပုိ႔ကုန္ မဟာဗ်ဴဟာ ၂၀၁၅- ၂၀၁၉ တြင္ ခ်မွတ္ထားသည့္ ျမန္ဆန္ႏႈန္းကုိ မမီေခ်။
● ကမၻာ့ဖက္ရွင္ကုမၸဏီမ်ား၊ အာရွမွ ကုမၸဏီမ်ား အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွ လုပ္ငန္းမ်ားသည္ ခ်ဳပ္ထည္ထုတ္လုပ္မႈမ်ားကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံသု႔ိ ေရႊ႕ေျပာင္းေနၾကဆဲ ျဖစ္ရာ၌ အဓိက အခရာအေၾကာင္းတရားမွာ လုပ္ခ သက္သာျခင္း ျဖစ္သည္။ လုပ္ခ သက္သာျခင္းသည္ ေရရွည္တည္တံ့မည့္ အားသာခ်က္ မဟုတ္ေခ်။
● အနည္းဆုံးလုပ္ခ တစ္ရက္အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီအတြက္ က်ပ္ ၃,၆၀၀ သည္ ကန္ေဒၚလာ ၂ ေဒၚလာခြဲ၀န္းက်င္ ရွိသည္။ အနည္းဆုံးလုပ္ခ္ သတ္မွတ္ခ်က္ကုိ က်ပ္ ၄,၀၀၀ ႏွင့္အထက္ (က်ပ္ ၄,၈၀၀အထိ) ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ထုိအခါ (၂၀၁၈ ခုနွစ္ မတ္လ) တစ္ရက္အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီ အတြက္ လုပ္ခသည္ ကန္ေဒၚလာ ၃ ေဒၚလာခြဲ ၀န္းက်င္ ျဖစ္လာမည္။ အကယ္၍ က်ပ္ ၄,၈၀၀ ကုိ အတည္ျပဳပါက လုပ္ခသည္ ၃၃% တုိးသြားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ျပည္ပမွ ႐င္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမည့္သူမ်ားက ႐ႈျမင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။

● ● ● လစာနဲ႔ အခ်ိန္ပုိလုပ္ခအေၾကာင္း ဖတ္႐ႈရန္လင့္ခ္
လစာနဲ႔ အခ်ိန္ပုိလုပ္ခ

● ျမန္မာ အထည္ခ်ဳပ္က႑သည္ အီးယူ၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ ကေနဒါ ေဈးကြက္မ်ားသုိ႔ တင္ပုိ႔ပါက အေကာက္ခြန္ သုည သတ္မွတ္ခ်က္ ရရွိထားသည္။ အေမရိကန္သည္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ား အားလုံးကုိ အုိဘားမား လက္ထက္အကုန္ပုိင္း(ေအာက္တုိဘာလ ၂၀၁၆ခုႏွစ္)တြင္ ဖယ္ရွားေပးခဲ့သည္။ ထုိအခ်က္တုိ႔ေၾကာင့္ အထည္ခ်ဳပ္က႑သည္ ပြင့္လန္းသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အရည္အေသြးပုိင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ျခင္းသည္ အဓိက မက်ေခ်။

● အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရာ၌ ေအာင္ျမင္မႈ ရမရဆုိသည္ကုိ ၾကည့္မည္ဆုိပါက

● ● ၀ယ္လက္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ားသည္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္စြမ္း ပုိရွိသည့္ ထုတ္လုပ္မႈ တည္ေနရာမ်ားကုိ ရွာေဖြသည့္အခါ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ၅ ႏုိင္ငံကုိ အမ်ားစုက ၾကည့္ၾကသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ျမန္မာ၊ လာအုိ၊ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ ဗီယက္နမ္တုိ႔ကုိ ၾကည့္သည္။
● ● ထုိ ၅ ႏုိင္ငံတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ျခင္းက အက်ဳိးျပဳေနသည္။
ေဈးသက္သာသည့္ႏုိင္ငံ ျဖစ္သည္။ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္စြမ္းႏွင့္ ဆက္လက္ထိန္းထားႏုိင္ျခင္းတုိ႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံကဲ့သုိ႔ လ်င္ျမန္စြာ ေရွ႕တုိးႏုိင္ဖုိ႔ မလြယ္ၾကေခ်။
● ● ျမန္မာႏုိင္ငံမွ မန္ေနဂ်ာမ်ား၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားသည္ ႏွစ္လုိစရာေကာင္းၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ သေဘာထားအျမင္ရွိၾကသည္ဟု နာမည္ေကာင္း ရထားၾကသည္။
● ● ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားမွ အစုိးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင္ အစုိးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ အထည္ခ်ဳပ္က႑တြင္ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္ပူးေပါင္းလုပ္ကုိင္လ်က္ ရွိၿပီး လူမႈေရးႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေနမ်ား တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။ ေနာက္သုံးႏွစ္ၾကာၿပီးခ်ိန္တြင္ သိသိသာသာ တုိးတက္ေကာင္းမြန္သြားမည့္ အလားအလာေကာင္းမ်ား ရွိေနသည္။
● ● Business Social Compliance Initiative (BSCI) စစ္ေဆးမႈ ခံယူထားၿပီးျဖစ္ေသာ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံ ၁၀၀ ေက်ာ္ ရွိသည္။
● ● အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ပါ၀င္သည့္ MGMA (Myanmar Garment Manufacturers Association) ၊ AVE (the Foreign Trade Association of German Retailers) တုိ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္ ႀကီးမားေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ား ျဖစ္ထြန္းလ်က္ ရွိသည္။
● ● အီးယူ ရန္ပုံေငြျဖင့္ ရပ္တည္ေနသည့္ SMART Myanmar project ႏွင့္ MGMA တုိ႔သည္ အထည္ခ်ဳပ္က႑မွ SME မ်ားကုိ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ရည္ တက္ေစရန္ႏွင့္ ဆက္လက္တည္တံ့ႏုိင္ေစရန္ စူးစုိက္လုပ္ကုိင္ေပးလ်က္ ရွိသည္။

ဤအခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ထုတ္လုပ္မႈ တည္ေနရာအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ေစရန္ မ်က္စိက်စရာ ျဖစ္ေနသည္။

● ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တုိးတက္မႈကုိ ဂ်ီဒီပီ ႀကီးထြားမႈအရ ၾကည့္လွ်င္ ၇.၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ရွိခဲ့ၿပီး အလားတူ ႀကီးထြားႏႈန္းကုိ ဆက္လက္ရရွိရန္ အလားအလာမ်ား ရွိေနသည္။
● စီးပြားေရးစႀကႍမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ျဖတ္သန္းထားၿပီး စီးပြားေရးႀကီးထြားႏႈန္း ျမန္ဆန္သည့္ စီးပြားေရး အႀကီးစားႏွစ္ခုျဖစ္ည့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံႏွင့္ အိႏိၵယႏုိင္ငံမ်ား၏ ၾကားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ တည္ရွိေနသည့္ ပထ၀ီဆုိင္ရာ အားသာခ်က္ ရွိေနသည္ကုိ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေအာင္ အသုံးခ်ႏုိင္မည္ဆုိလွ်င္ ႀကီးပြားတုိးတက္မႈ ႀကီးမားျမန္ဆန္လိမ့္မည္။ Bangladesh-China-India-Myanmar Economic Corridor (BCIMEC) ၊ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွ ကမကထျပဳသည့္ Belt & Road Initiative ၊ China-Indochine Peninsula Economic Corridor (CICPEC) တုိ႔သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ျဖတ္သန္းထားသည္။
● အထည္ခ်ဳပ္က႑အတြက္ ေကာင္းခ်က္မ်ား ရွိသလုိ အားနည္းခ်က္မ်ားလည္း ရွိေနသည္။ အထည္ခ်ဳပ္မည့္သူမ်ား ရရိွဖုိ႔ ခက္ခဲလာေနသည္။ လက္ရွိလုပ္သားမ်ားကုိ မိမိစက္႐ုံတြင္ ဆက္လက္လုပ္ကုိင္ေအာင္ ထိန္းထားဖုိ႔လည္း ခဲယဥ္းလာေနသည္။ ထုိအျဖစ္ကုိ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း အမ်ားစု စုေ၀းတည္ရွိရာ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီးတြင္ အမ်ားဆုံး ႀကံဳေနရသည္။ (၂၀၁၆ ခုႏွစ္တြင္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္သား ဦးေရသည္ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီးတြင္ သုံးသိန္းခန္႔ ရွိခဲ့စဥ္ ပဲခူးတြင္ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္၊ ပုသိမ္တြင္ ေလးေထာင္ေက်ာ္ႏွင့္ သန္လ်င္တြင္ သုံးေထာင္ေက်ာ္ ရွိခဲ့သည္)

● ● ● ဆက္စပ္ဖတ္႐ႈရန္လင့္ခ္
ရန္ကုန္အထည္ခ်ဳပ္လုပ္သားတု႔ိ အေၾကာင္း

● ကုမၸဏီမ်ားက လုပ္သားမ်ားကုိ ကၽြမ္းက်င္မႈတုိးရန္ သင္ျပေပးၾကရၿပီး လုပ္သားတုိ႔က ကၽြမ္းက်င္မႈ ရရွိလာသည့္အခါ ၀င္ေငြ အနည္းငယ္ ပုိရသည့္ အျခားစက္႐ုံသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကုိင္ၾကသည့္အခါ လုပ္ငန္းရွင္တုိ႔ စိတ္ပ်က္ရသည္။

● ရန္ကုန္တြင္ ေျမေဈးႏွင့္ ငွားရမ္းခတို႔ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ျမင့္တက္လာေနသည္မွာ အလြန္ျမင့္မားေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အထည္ခ်ဳပ္ကုမၸဏီမ်ားသည္ အျခားတုိင္းေဒသႀကီးမ်ားသုိ႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္ကုိင္ရန္ စဥ္းစားေနၾကရသည္။
● အဆင္မေျပမႈတစ္ခုမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ယာဥ္သြားလာမႈ က်ပ္တည္းျခင္း ျဖစ္သည္။ အေျခခံလူတန္းစားတို႔အဖုိ႔ အလုပ္တက္ဆင္းရန္ သြားလာရသည့္အခ်ိန္သည္ အလုပ္ခ်ိန္ တစ္ေန႔ ၈ နာရီ၏ ထက္၀က္ျဖစ္သည့္ ၄ နာရီ နီးပါးမွ ၄ နာရီေက်ာ္သည္အထိ ေန႔စဥ္ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကသည္။ ဘတ္စ္ကား အေဟာင္းမ်ားကုိ အသစ္မ်ားျဖင့္ အစားထုိးခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ လမ္းေပၚ ေျပးေနသည့္ စီးေရ သိသိသာသာ ပုိမုိမ်ားျပားလာခဲ့ၿပီး ယာဥ္ေၾကာက်ပ္ျခင္း ပုိမုိျဖစ္ေပၚေစသည္။
အေၾကာင္းကိစၥရွိ၍ သြားလာရလွ်င္လည္း အလားတူပင္ ၄ နာရီ ၀န္းက်င္ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကသည္။ မဂၤလာဒုံ စက္မႈဇုန္တြင္ တည္ရွိသည့္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမွ အႀကီးအကဲတစ္ဦးသည္ SMART Myanmar မွ က်င္းပသည့္ ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုကုိ တက္ေရာက္ရန္ စက္႐ုံမွ ၿမိဳ႕လယ္ပုိင္းသုိ႔ သြားသည့္အခါ ၁၇ ကီလုိမီတာ ခရီးကုိ အသြားခရီးအတြက္ အခ်ိန္ ၂ နာရီ လုိအပ္သည္။ အျပန္ခရီးအတြက္ ေနာက္ထပ္ ၂ နာရီ လုိအပ္သည္။ ကုန္ေသတၱာတင္ယာဥ္မ်ား ေန႔မထြက္ရျခင္းသည္လည္း သေဘၤာအတင္အခ် သယ္ပုိ႔ရန္ တစ္ရက္ ပုိၾကာတတ္သည္။
● လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ျပတ္ေတာက္ျခင္းသည္ နာရီပုိင္းမွ်သာ မဟုတ္။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ လုံး၀ ျပတ္ေတာက္ေနသည္မ်ား ရွိသည္။ သီတင္းပတ္ တစ္ပတ္မက မီးမလာသည့္အခါမ်ား ရွိသည္ဟု အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းရွင္တုိ႔ ေျပာျပေလ့ရွိသည္။ ထုိ႔အတြက္ က်ားကန္ရန္ မီးစက္မ်ားကုိ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားရသည္။ မီးစက္သုံးစြဲရသည့္ နာရီမ်ားတြင္ ထုတ္လုပ္မႈ ကုန္က်စရိတ္ ျမင့္တက္သည့္အျပင္ မီးအားသုံးစြဲမႈ မေလာက္မင ျဖစ္ရသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။
● လုပ္ခ ၃၃ ရာခုိင္ႏႈန္း တုိးၿပီးသည့္အခါ ႏႈန္းထားသစ္အတြက္ လုပ္ငန္းရွင္တုိ႔ ခ်ိန္ညိႇၾကရေတာ့မည္ျဖစ္ေပရာ အကယ္၍ ကန္ေဒၚလာ ေငြလဲႏႈန္း က်ဆင္းပါက မ႐ွဴႏုိင္မကယ္ႏုိင္ ျဖစ္ဖြယ္ရာ ရွိသည္။ (သမဂၢမ်ားမွ တင္ျပသည့္ ၅၅ ရာခုိင္ႏႈန္း တုိးျမႇင့္ျခင္းထက္ေတာ့ ေလ်ာ့နည္းသည့္တုိးႏႈန္း ျဖစ္သည္)
● လုပ္ခႏႈန္းထား တုိးျခင္းသည္ အထည္ခ်ဳပ္က႑အတြင္း ႏွစ္ပုိင္းခြဲၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည္။ ျပည္တြင္းကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ျပည္ပတုိက္႐ုိက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသည့္ foreign direct investment (FDI) ကုမၸဏီမ်ားအၾကား ေငြေၾကးအင္အားေတာင့္တင္းျခင္း။ ၿခံဳငုံ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္စြမ္းတုိ႔ ကြာျခားေနသည္ကုိ သိသာထင္ရွားေစလိမ့္မည္။ လက္ရွိအေနအထားတြင္ FDI ကုမၸဏီမ်ားသည္ တစ္ေန႔တာ ၈ နာရီလုပ္ခကုိ က်ပ္ ၅,၀၀၀ ၀န္းက်င္အထိ ေပးႏုိင္ၾကသည္ဟု သိရၿပီး ျပည္တြင္းကုမၸဏီမ်ားအဖုိ႔မွာ က်ပ္ ၄,၈၀၀ သည္ပင္လွ်င္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနေစမည္ဟု ဆုိၾကသည္။