မဂၤလာေဆာင္ ၀တ္စုံကုိ ဒီေန႔ ငွား၀တ္ၿပီး မနက္ျဖန္ ျပန္အပ္လုိက္ပါ။
15 March 1957 က သတင္းေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ျဖစ္တာကုိ တင္ျပထားပါတယ္။
မိန္းကေလးေတြက မဂၤလာ၀တ္စုံကုိ ငွားသုံးတာအတြက္ အခုအခါမွာ မလုပ္ေကာင္းတဲ့ ရွက္စရာလုိ႔ မထင္ၾကေတာ့ပါဘူး။
သတုိ႕သမီးက သူ႔ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ ၀တ္စုံအေဆာင္အေယာင္နဲ႔ အဆင္တန္ဆာေတြကုိ ငွားရမ္း၀တ္ဆင္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ျပန္အပ္လုိက္တာကုိ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္တယ္လုိ႔ လက္ခံထားၾကတာ ၾကာပါၿပီ။
ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီး လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွ အခမ္းအနား၀တ္စုံလုပ္ငန္းက ေၾကညာတယ္။ သူတုိ႔ဟာ သတုိ႔သမီး၀တ္စုံ အထူးကၽြမ္းက်င္သူေတြပါတဲ့။ သူတုိ႔က မိခင္ေနရာမွာ ေနၿပီး သတို႔သမီး၀တ္စုံကုိ ေရြးခ်ယ္စီစဥ္ေပးဖုိ႔ စိတ္ကူး ျဖစ္ပါတယ္။ သတုိ႔သမီး ၀တ္ဆင္မယ့္ ၀တ္စုံေတြကို ငွားရမ္းတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈလည္း ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ စစ္ႀကီးအၿပီးမွာ ေခၽြတာၾကရတယ္။ အ၀တ္အစားေတြ ၀ယ္ခ်င္သေလာက္ ၀ယ္ခြင့္ မရွိဘူး။ ခြဲတမ္းသတ္မွတ္ထားသေလာက္ပဲ ၀ယ္လုိ႔ရတယ္။ အ၀တ္အစား၀ယ္ခြင့္ ကူပြန္ေတြ ေပးထားသေလာက္ပဲ ၀ယ္ခြင့္ ရႏုိင္မယ္။ ဒီေတာ့ ၀တ္စုံကုိ လုိက္ငွားရတယ္။ ငွားလုိ႔ ရလာတာကုိ ဆင္ျမန္းၾကရတယ္။
မဂၤလာေဆာင္ၾကတဲ့ ရာသီမ်ဳိးမွာ တစ္ပတ္အတြင္း လက္ထပ္မဂၤလာပြဲ က်င္းပၾကတာ ရာခ်ီတယ္။ ဒီေတာ့ အႀကံတူရန္သူ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ၀တ္စုံ ငွားလုိ႔ရဖုိ႔ အခက္အခဲ ရွိေနတာကုိ သတုိ႔သမီး၀တ္စုံ ငွားရမ္းေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ၿပီး စီးပြားရွာၾကတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ဳိးရွိတယ္။ သတုိ႔သမီးအေနျဖင့္ မဂၤလာေဆာင္၀တ္စုံ ငွားစရာ မရွိျဖစ္ေနမွာ မပူရေတာ့ဘူး။ ၀တ္စုံငွားတဲ့ လုပ္ငန္းကလည္း ၀င္ေငြရတယ္။
သတုိ႔သမီး၊ သတုိ႔သား၊ ၿပီးေတာ့ သတုိ႔သမီးအရံေတြ၊ သတုိ႔သားအရံေတြအတြက္ပါ ၀တ္စုံေတြ ငွားေပးတာ ႐ွဴးဖိနပ္ကအစ ငွားတယ္။ ေခါင္းမွာ ဆင္ျမန္းမယ့္ အဆင္တန္ဆာ၊ လက္အိတ္၊ သတုိ႔သမီး မ်က္ႏွာလႊားဇာ၊ ပန္းစည္း စတာေတြ အကုန္လုံး အစုံအလင္ ငွားေပးတယ္။
သတုိ႔သမီး၀တ္စုံက တစ္ခါငွားၿပီးရင္ တစ္ခါေလွ်ာ္တယ္။ ငါးႀကိမ္ငွားၿပီးရင္ စြန္႔ပစ္တယ္။
လန္ဒန္ကုိ မလာႏုိင္တဲ့ တျခားအရပ္က ငွားခ်င္ရင္ စာတုိက္မွတစ္ဆင့္ ေပးပုိ႔ၿပီး ငွားေပးတယ္။ ကက္တေလာက္ထဲၾကည့္ၿပီး ဘယ္လုိ၀တ္စုံမ်ဳိး ငွားခ်င္သလဲ ေရြးလုိ႔ရတယ္။ ကတ္တေလာက္မရွိရင္ ပုံၾကမ္းဆြဲျပၿပီး ေပးပုိ႔ကာ ငွားရမ္းလုိ႔ရတယ္။
လူေတြက အသုဘမွာသာ အယူသည္းၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ မဂၤလာေဆာင္မွာလည္း အယူသည္းၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၀တ္စားဆင္ယင္တာမွာလည္း ဓေလ့ထုံးစံေတြ ရွိေနတယ္။ အစဥ္အလာဆုိတဲ့ ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္းက သတုိ႔သမီးကုိ လုံလုံၿခံဳၿခံဳ ျဖစ္ေနေစမယ့္ ဖက္ရွင္မ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ေခါင္းကုိလည္း ၿခံဳထားရတယ္။ မ်က္ႏွာကုိလည္း မ်က္ႏွာလႊားဇာနဲ႔ ကာရံထားတယ္။ အက်ႌက လက္ရွည္။ လည္ပင္းက မဟုိက္ရဘူး။ လက္ျပတ္အသာထား လက္တုိေတာင္ ၀တ္ခြင့္ မရွိဘူး။ ပခုံးသားေတြနဲ႔ ရင္သားအထက္ပုိင္း ေပၚေနတဲ့ လည္ပင္းက်ယ္ လည္ဟုိက္မ်ဳိးကုိ လက္သင့္မခံဘူး။
အစဥ္အလာက ခြင့္မျပဳဘူး။ အဲဒီအစဥ္အလာက ဘယ္တုန္းက စခဲ့တာလဲ။
ျဖဴဆြတ္ေနတဲ့ သတုိ႔သမီး၀တ္စုံကုိ ၁၉ ရာစုအစမွ တီထြင္ခဲ့တယ္။ အျဖဴေရာင္ဟာ အပ်ဳိစင္ျဖစ္ျခင္းကုိ ရည္ၫႊန္းတယ္လုိ႔ ေျပာဆုိၾကတာ မမွန္ပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ဖက္ရွင္ေရစီးေၾကာင္းက ဇာထည္ေတြ ထုတ္လုပ္ႏုိင္သြားတဲ့အေပၚ စီးေမ်ာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျဖဴေရာင္ဇာထည္ေတြ တစ္ေခတ္ထေတာ့ သတုိ႔သမီး၀တ္စုံေတြလည္း ေရစီးေၾကာင္းထဲ ေမ်ာပါၾကတယ္။
သတုိ႔သမီး၀တ္စုံဖက္ရွင္ဆုိၿပီး သီးျခား လုိင္းတစ္လုိင္း ထြက္ေပၚခဲ့တာ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွာ ျဖစ္ၿပီး တစ္မ်ဳိးတမည္ အဆန္းထြင္ေပးထားတဲ့ ဖက္ရွင္ေတြ ေရပန္းစားတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ဆန္းျပားေနတဲ့ ၀တ္စုံေတြ ေပၚေပါက္လာတယ္။ ျမင္လုိက္တာနဲ႔ အဲဒါ သတုိ႔သမီး၀တ္စုံျဖဴဆုိၿပီး သိသာေနေစတယ္။ အဲဒီ ဖက္ရွင္စတုိင္လ္ဟာ ယခုအထိ တည္တံ့ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
